Huisvandemens - Humanistisch Verbond

Een gratis voorstelling die wel in je cultuurportfolio past, daar moet je toch van profiteren?!

Op donderdag 28 september ging ik samen met mijn mama naar de voorstelling van Roland Bergeys en Leentje De Coninck. De voorstelling zou gaan over dementie, dat is wat ik ervan heb meegekregen.

De zaal zat nog niet halfvol, vreemd toch voor een gratis voorstelling? Maar eigenlijk was dit geen theater. Het was een mix van een lezing, theater en een vertelling. En eigenlijk kwam Roland Bergeys zijn dubbelroman voorstellen.

Het verhaal gaat over Simone en Louis. Een koppel waarbij de vlam een beetje gedoofd is. De vader van Simone is dementerend. Hij woont alleen op een appartementje, maar eigenlijk is hij daartoe niet meer in staat. Hij gooit zelfs de vuilzakken door de raam, dan zijn ze toch sneller beneden.

Louis - de man van Simone - is tramchauffeur. Hij houdt van zijn job, en ook van de meisjes van plezier. Zo heeft hij een dame leren kennen die hij best vaak gaat bezoeken. Simone weet ervan, maar ze trekt het zich niet aan, want ook zij is niet de heiligste uit de bende als het over relaties gaat.

Het verhaal komt tot een keerpunt wanneer Louis een ongeluk krijgt in de tram doordat er een man onder de sporen liep. Die man hield een briefje in zijn hand waarop iets handgeschreven stond. Louis heeft dit briefje meegenomen en hier geen woord meer over gerept.

Tussen de voorstelling door vertellen Roland en Leentje over hun ervaring(en) met dementie. Ze doen ook voorstellingen in rusthuizen. Hiervoor nemen ze vaak handpoppen mee. Het is frappant om te zien dat de bewoners van de zorghuizen niet tegen de acteurs praten, maar wel tegen de poppen. Een beetje absurd zelfs.

Het verhaal is wel oke, maar of ik het boek zou aanschaffen, denk ik eerlijk gezegd niet. Het verhaal kon me niet boeien. Misschien ook omdat het vaak over de bezoekjes aan de rosse buurt ging die Louis deed. Dat deed het verhaal een beetje teniet. Wenste men daardoor het gevoel van realiteit op te wekken?