160 Antwerpse jongeren die van school zijn gestuurd vinden geen nieuwe school

Hierbij de link naar het artikel:

160 Antwerpse jongeren die van school zijn gestuurd vinden geen nieuwe school | VRT NWS: nieuws

Even ter verduidelijking: de reden waarom deze jongeren van school zijn gestuurd is vaak omwille van grensoverschrijdend gedrag (eenmalig of een opstapeling van incidenten). Het voornaamste probleem waarom ze geen nieuwe school vinden is omdat ze liefst in dezelfde studierichting willen verdergaan zodat er studiecontinuïteit is.

Ik was me er niet van bewust dat scholen leerlingen mogen weigeren omwille van een tuchtproblematiek. Ik dacht dat een school dit mocht enkel en alleen als de school volzet was. En nu trekken de scholen aan de alarmbel.

"Scholen vragen om hen te helpen omdat ze volle klassen hebben van kinderen met gedragsproblemen, of die grensoverschrijdend gedrag hebben gesteld, of zware opvoedingsproblemen, schoolmoeheid of demotivatie vertonen. Ze hebben soms 1 of 2 van die jongeren in de klas en de draagkracht van de leerkrachten in die klassen is ernstig overschreden." 

Het artikel praat over een explosie van problemen na de welgekende periode van corona. Er is helaas niet voldoende ondersteuning voor het aantal leerlingen alsook is er nood aan ondersteuning naast de school.

Als laatste geeft vVaams minister van Onderwijs ben Weyts ook nog even zijn mening over de situatie maar laten we het erop houden dat deze man tot op heden de taken zijn jobomschrijving nog niet begrijpt.

De alinea die ik uit de tekst heb gekopieerd laat me wel mijn wenkbrauwen fronsen. Schoolmoeheid en demotivatie zijn voor mij een ander soort probleem dan grensoverschrijdend gedrag of zware opvoedingsproblemen. Ik ben ervan overtuigd dat het ene ook harder zal doorwegen wanneer de vraag rijst om een leerling toe te laten of niet. Ik geloof dat scholen wel de juiste afweging kunnen maken van wat ze op dat moment nog aankunnen of niet. Maar bestaat er niet zoiets als een tweede kans?

De steun die de scholen krijgen is ontoereikend, daarvan ben ik overtuigd. Maar wordt het niet eens tijd om te stoppen met spreken over de school als slachtoffer en de situatie om te draaien naar de leerling als individu. Wat met zijn noden?

160 leerlingen zijn 8 klassen van 20 leerlingen, alleen nog maar in het Antwerpse. Dat leerlingen veel mondiger zijn geworden, of dat een leerkracht niet hetzelfde respect krijgt zoals in de jaren '50 is duidelijk voor iedereen. Je kiest niet voor al die heisa als je solliciteert als leerkracht. Maar je wil toch meewerken aan de vorming van deze leerlingen voor hun toekomst, je wil hen kunnen laten meedraaien in de maatschappij van morgen. Gaan we dat bereiken door hen uit te sluiten? Ik heb er sterk mijn bedenkingen bij.