Reflectie

Voor ik mijn reflectie begon te schrijven bekeek ik nog even de verwachtingen in het cultuurportfolio rond deze reflectie. Enkele richtvragen die me daarbij zouden kunnen helpen zijn als volgt:

➢ Waarom koos je hiervoor?

➢ Wat sprak je erin aan?

➢ Welke verwachtingen had je?

➢ Hoe heb je het ervaren?

➢ Kwamen je verwachtingen uit?

➢ Zie je verbanden / gelijkenissen met eerdere culturele activiteiten?

➢ Wat ben je nu te weten gekomen over je eigen culturele ontwikkeling?

➢ Op welke manier heeft de activiteit jouw inzichten of culturele beleving (niet)

verrijkt?

➢ Hoe kan deze activiteit / kennis jouw klaspraktijk verrijken?

Als ik volledig eerlijk ben, geloof ik dat ik het cultuurportfolio voor WES4 zo snel mogelijk heb geschreven om er vanaf te zijn. We zijn vandaag 30 april, de vooravond van de dag van de arbeid en ik heb enorm hard gewerkt vandaag! Een stage rond taalondersteuning deze voormiddag, daarna naar mijn voltijdse job, om te eindigen met het finaliseren van mijn cultuurportfolio. De maand mei staat volledig in het thema van de 3 examens die ik in juni zal afleggen waardoor ik hopelijk zal kunnen afstuderen. Op dit moment vond ik het cultuurportfolio een hele opgave en ben ik blij dat het rond is.

Het meest fier ben ik op mijn post over Congo. Die heb ik met hart en ziel geschreven. Ook al was dit geen thema dat we moesten bespreken, toch wou ik deze post integreren. Dát is voor mij cultuur.

Het boek van Wim Van de Voorde heb ik een tijdje geleden al uitgelezen. Eigenlijk in hakken en stukken omdat ik toen ook zo druk bezig was met school. Ik maak daar oprecht zonde van omdat ik echt wel zou kunnen genieten van zo'n boeken. Ik weet niet of genieten het juiste woord is met zulk thema maar je begrijpt me wel.

Het boek van Dirk Bracke was dan toch een lichtpuntje. Lezen is niet mijn favoriete bezigheid maar toch heb ik dit boek met plezier kunnen lezen. Het onderwerp sprak me aan en ook de taal was best makkelijk waardoor het geen opgave was om me aan dit boek te zetten.

Een theatervoorstelling is voor mij wel ontspanning, al vind ik het soms wel jammer dat de mensen in mijn vriendenkring dit niet zo graag doen. Je deelt liever ervaringen, toch?

Het nieuws volg ik wel, niet altijd, maar vaak. Misschien iets wat blijven hangen is tijdens mijn studies journalistiek... Echter heb ik niet de neiging om mijn mening te geven over een artikel of om het zo te ontleden dat je jezelf retorische vragen gaat stellen.

Bij deze sluit ik mijn cultuurportfolio af.

Muchas gracias, adios en tot binnekortos!

verrijkt?

➢ Hoe kan deze activiteit / kennis jouw klaspraktijk verrijken?

Minder leerlingen per leerkracht dan tien jaar geleden

Hierbij de link naar het artikel:

Minder leerlingen per leerkracht dan tien jaar geleden | VRT NWS: nieuws

Ik ga mijn artikel beginnen met 2 waarheden en 1 leugen:

1. Het lerarentekort is enorm actueel

2. In vergelijking met 10 jaar geleden is er een stijging in het aantal leerkrachten met 14%

3. Ik ben fan van Ben Weyts

Het laatste dat ik wil is dat mijn blog een politie discussieforum zou worden maar ik kan mijn afgunst voor die man echt niet verstoppen.

Ik vond het opmerkelijk om deze titel te zien tussen de krantenartikels van het onderwijs. We horen namelijk bijna dagelijks in de media dat het lerarentekort nog nooit zo groot is. Toch is er in vergelijking met 10 jaar geleden een stijging van 14% van het aantal leerkrachten. (Benieuwd of zij het reguliere traject hebben gevolgd of het verkorte traject in combinatie met een job).

Anyway... Het artikel gaat specifiek over het kleuteronderwijs, het basisonderwijs en het secundair onderwijs. Het aantal leerlingen per leerkracht zou in deze 3 categorieën gedaald zijn tegenover 10 jaar geleden.

Ben Weyts verwijst naar een wildgroei aan kleine studierichtingen in het secundair. Daarnaast duidt hij een stijging van de zorgnoden en een toename van het aantal anderstalige leerlingen aan als de boosdoeners.

Het besluit van Weyts: "Daarom moeten we minder snel labels met zorgnoden uitdelen, minder studierichtingen versnipperen, meer hameren op Nederlands en meer verantwoordelijkheid leggen bij de ouders".

Kan iemand mij bellen als die man ooit iets nuttigs verklaart? Alvast bedankt!

Ik ben ermee akkoord dat er vaak labels met zorgnoden worden uitgedeeld. Vroeger was een kind gewoon heel actief, nu heeft hij ADHD, krijgt hij Rilatine en krijgt hij een speciale klas en meer tijd om zijn examen te maken. Ook meer verantwoordelijkheid leggen bij de ouders vind ik een goed idee. Ik heb het idee dat ouders de school soms zien als babysit. Is er nog wel interesse in wat onze jeugd studeert?

Waar ik het niet mee eens ben is de studierichtingen aanpassen. Ik moet toegeven dat ik met het nieuwe systeem ook wat in de war was. Zoals je tegen oude mensen nog praat in Belgische frank, vind ik het ook makkelijker om nog steeds te verwijzen naar KSO, BSO, TSO en ASO. Ik vind het belangrijker om leerlingen goed te informeren over verschillende richtingen en hen bewust te maken van de keuzes. De discussie of het goed is om een kind op zijn 12 jaar en op zijn 18 jaar een studiekeuze te maken zal ik houden voor later. Maar naar mijn mening moet daar meer tijd in gestoken worden. Leerlingen kunnen gerichter gaan kiezen en hun keuze meer onderbouwd maken.

Meer hameren op Nederlands is ook een ding... Wat bedoelt Weyts hier zelfs mee? De ondersteuningsnetwerken binnen de school moeten weg? Leerlingen van OKAN moeten hun plan maar trekken? Ik maak nu maar mijn eigen interpretatie maar zo komt het voor mij wel over.

Ben Weyts NOT for president.

160 Antwerpse jongeren die van school zijn gestuurd vinden geen nieuwe school

Hierbij de link naar het artikel:

160 Antwerpse jongeren die van school zijn gestuurd vinden geen nieuwe school | VRT NWS: nieuws

Even ter verduidelijking: de reden waarom deze jongeren van school zijn gestuurd is vaak omwille van grensoverschrijdend gedrag (eenmalig of een opstapeling van incidenten). Het voornaamste probleem waarom ze geen nieuwe school vinden is omdat ze liefst in dezelfde studierichting willen verdergaan zodat er studiecontinuïteit is.

Ik was me er niet van bewust dat scholen leerlingen mogen weigeren omwille van een tuchtproblematiek. Ik dacht dat een school dit mocht enkel en alleen als de school volzet was. En nu trekken de scholen aan de alarmbel.

"Scholen vragen om hen te helpen omdat ze volle klassen hebben van kinderen met gedragsproblemen, of die grensoverschrijdend gedrag hebben gesteld, of zware opvoedingsproblemen, schoolmoeheid of demotivatie vertonen. Ze hebben soms 1 of 2 van die jongeren in de klas en de draagkracht van de leerkrachten in die klassen is ernstig overschreden." 

Het artikel praat over een explosie van problemen na de welgekende periode van corona. Er is helaas niet voldoende ondersteuning voor het aantal leerlingen alsook is er nood aan ondersteuning naast de school.

Als laatste geeft vVaams minister van Onderwijs ben Weyts ook nog even zijn mening over de situatie maar laten we het erop houden dat deze man tot op heden de taken zijn jobomschrijving nog niet begrijpt.

De alinea die ik uit de tekst heb gekopieerd laat me wel mijn wenkbrauwen fronsen. Schoolmoeheid en demotivatie zijn voor mij een ander soort probleem dan grensoverschrijdend gedrag of zware opvoedingsproblemen. Ik ben ervan overtuigd dat het ene ook harder zal doorwegen wanneer de vraag rijst om een leerling toe te laten of niet. Ik geloof dat scholen wel de juiste afweging kunnen maken van wat ze op dat moment nog aankunnen of niet. Maar bestaat er niet zoiets als een tweede kans?

De steun die de scholen krijgen is ontoereikend, daarvan ben ik overtuigd. Maar wordt het niet eens tijd om te stoppen met spreken over de school als slachtoffer en de situatie om te draaien naar de leerling als individu. Wat met zijn noden?

160 leerlingen zijn 8 klassen van 20 leerlingen, alleen nog maar in het Antwerpse. Dat leerlingen veel mondiger zijn geworden, of dat een leerkracht niet hetzelfde respect krijgt zoals in de jaren '50 is duidelijk voor iedereen. Je kiest niet voor al die heisa als je solliciteert als leerkracht. Maar je wil toch meewerken aan de vorming van deze leerlingen voor hun toekomst, je wil hen kunnen laten meedraaien in de maatschappij van morgen. Gaan we dat bereiken door hen uit te sluiten? Ik heb er sterk mijn bedenkingen bij.