Gij zijt het - Jozefien Mombaerts & Johan Heldenbergh

Gij zijt het van Jozefien Mombaerts en Johan Heldenbergh in 4 woorden: Ik snap(te) het niet.

Als je niet veel zin hebt om te lezen, is dit het artikel voor jou! Oprecht, ik heb de clue gemist dus wat kan ik erover schrijven?

Toen we de zaal binnenkwamen kregen we een mooie brochure. In die brochure stonden persoonlijke vragen. Als 2 personen deze vragen aan elkaar zouden stellen en dan 4 minuten onafgebroken in elkaars ogen zouden kijken, zouden ze verliefd worden op elkaar.

Ging het verhaal daarover? Ik weet het niet. Ter info, ik ben nu aan het lachen omdat ik écht niet weet waarover ik nu aan het schrijven ben.

Het stuk was een dialoog tussen 2 mensen. Wat ik ervan gezien of begrepen heb is dat het een koppel was dat een rollenspel ging doen. Ze kozen een andere naam, andere sociale statussen,... en gingen in dialoog met elkaar. De twee spraken over het dagelijkse leven en ook over gevoelens.

Blijkt dat ze hun gevoelens wél durven uitspreken als ze in een rolletje zitten. Maar zijn dat hun eigen gevoelens of de gevoelens van het personage dat ze spelen? Het is al erg genoeg dat je naar een toneel gaat kijken en dat er personages zijn, maar dat die personages dan nog eens een personage spelen, snap je mijn verwarring?

Het toneelstuk was onderverdeeld in delen: eerlijkheid, genegenheid, gezelligheid en dat veranderde gewoon het onderwerp van de dialoog. Uiteindelijk weet ik nog niks over de personages want ze speelden een rolletje, of net niet? En waarom was er ineens die trampoline?

Ik snap de link met de brochure en het toneelstuk nog steeds niet. En van het stuk heb ik de rode draad ook nog niet gevonden. Jammer, maar we waren toch een avondje uit.