Can you feel the love tonight

Aangezien ik het concert van Beyoncé als cultuurevenement beschouw, is ook dit eentje die niet in mijn cultuurportfolio mag ontbreken. Er gaat zelfs een kleine histoire aan vooraf...

Op 4 december 2019 zat ik vol zenuwen voor mijn computer. De ticketverkoop van de Farewell Yellow Brick Road Tour van Sir Elton John ging van start. Na meerdere malen op de knop "vernieuwen" had gedrukt om de beste plaatsen te bemachtigen, had ik mijn tickets in handen. Dinsdag 8 september 2020 stond het concert gepland, ik keek er zó enorm naar uit!

Zoals iedereen wel weet stond in 2020 onze "vriend" corona om de hoek, met als gevolg concert uitgesteld naar 16 oktober 2021. Exact een maand vooraf kreeg ik opnieuw een mail "Het concert van Elton John in Sportpaleis Antwerpen wordt verplaatst naar zaterdag 27 mei 2023". Bijna 4 jaar na aankoop van mijn tickets zou het concert doorgaan, en het leukste van al: de vriendin die mee zou gaan ging die datum net op vakantie.

Ten einde raad en een hoofd vol twijfels. Zou ik alleen gaan? Zou ik mijn kaartjes verkopen? Zou ik één kaartje verkopen of beide? Uiteindelijk besloot ik de kaartjes waarvoor ik zo mijn best had gedaan op Ticketswap te zetten. Enkele seconden later kreeg ik een bericht "Uw tickets zijn in 49 seconden verkocht". Als je niet weet hoe "instant regret" voelt, ik kan je verzekeren, this was it!

Het gevoel van spijt liet me niet los, daarom besloot ik om opnieuw een kaartje te kopen, alleen voor mezelf dan. De plaats was misschien niet zo goed als die van mijn eerste tickets, maar ik had wel een kaartje! Uiteindelijk was er nog wel een vriendin die ook alleen zou gaan, dus besloten we samen te rijden.

De show startte om 20u00 stipt. Elton John ging aan zijn piano zitten en de eerste noten waren die van zijn hit "Bennie and the jets". De setlist had ik vooraf wel even opgezocht, kwestie van voorbereid te zijn wanneer de traantjes gingen vloeien. Want effectief, mijn ogen bleven niet droog.

Langs mij zat een koppel die enkel zijn bekendste hits meezongen. Langs de andere kant een dame die het niet nodig vond om te applaudisseren. Ik besloot dan maar om voor haar mee te applaudisseren.

Elton John is een artiest, niet meer de performer die hij vroeger was. Hij staat gekend voor zijn flamboyante outfits en zijn kleurrijke brillen. Echter heeft deze 76-jarige artiest bij deze show maar 3 keer van outfit veranderd. Maar dat hij nu al een legende is, dat staat vast.

Deze man heeft een show gegeven van bijna 2 uur lang achter zijn piano. Met een stem die het Antwerpse Sportpaleis veroverde, om nog maar te zwijgen over zijn capaciteit op zijn piano. Zijn muzikanten waren ook niet meer van de jongsten, maar wat een show, wat een talent!

Voor zijn bisnummers besloot Elton John weer op het podium te komen in zijn badjas. Vrij apart, maar toch typerend voor deze man. Afsluiten deed hij met "Tiny Dancer" zijn nummer 1 hit met Dua Lipa. Daarna zong hij nog één van zijn eerste nummer 1 hits namelijk "Your Song" gevolgd door het allerlaatste nummer "Goodbye Yellow brick Road". Hoe kan het ook anders.

Mijn dankbaarheid is immens, om deze man op deze leeftijd, met zo veel talent nog aan het werk te mogen zien. Men zegt toch dat alles gebeurt met een reden... Wel, ik geloof oprecht dat ik aanwezig moest zijn in het Antwerpse Sportpaleis op die bewuste zaterdagavond.

Farewell Yellow Brick Road, much love!