WES 3 - "The Father"

"I feel as if I'm losing all my leaves. The branches, and the wind, and the rain. I don't know what's happening anymore."

Tijdens de les "Praktijkatelier 1" werd er verondersteld dat wij als beginnende studenten zelf zouden lesgeven. Mijn medestudente - die al jarenlang in de zorg werkt en hierin wil gaan lesgeven - had een les voorbereid over dementie. Ze begon haar les met de trailer van de film "The Father". Vrijwel meteen wist ik dat ik deze film moest én zou zien! En even later zit je dan in de les Nederlands waar je als opdracht krijgt een cultuurportfolio te ontwerpen en waarin je een cultuurevenement mag kiezen waaronder ook een filmvoorstelling. 1 + 1 = 2.

Toerist in eigen stad

Op 16 maart speelde "The Father" in 't Schaliken in Herentals. Aangezien dit een cultuurcentrum is en geen filmzaal maakte ik me een beetje zorgen omdat ik comfortabel film wil kijken. Geen popcorn, wel chips en Fanta uit het flesje. Gezellige stoffen zetels, een groot scherm, een surround sound die werkte en een voor 1/3 gevulde zaal. Achterover hangend in mijn stoeltje begon de film.

The movie itself

The Father is op z'n minst te zeggen een aangrijpend verhaal. Soms zelfs een beetje verwarrend - bijna zoals dementie - waardoor je als kijker zelf een gevoel van onwetendheid krijgt. Er wordt veel gebruik gemaakt van flashbacks en flashforwards waardoor je zelf vaak niet weet waar je je in het verhaal bevindt.

Naar mijn mening zijn er 3 verschillende aspecten die in de spotlight worden gezet om de dementie duidelijk te maken: de dochter en haar reis naar Parijs, de man versus de vriend van de dochter en tot slot het verzorgende personeel. Deze 3 elementen worden uiteraard ook aangevuld met kleinere zaken, maar die net zoveel impact hebben op de kijker. Sliep ik nu niet aan de andere kant van het bed? Had deze muur eerst geen andere kleur? Waar is het schilderij naartoe dat hier aan de schouw hing?

Het soms bitsige personage Anthony wordt zoals wij in het Kempisch zeggen "van het kaske naar de muur" gestuurd. Niet letterlijk, niet figuurlijk, maar alles speelt zich af in zijn verwarde gedachten. Des te minder je weet voor je aan de film begint, des te meer je jezelf kan inleven in de film, des te verwarder ben je zelf.

The cast

Hoe zou je deze film kunnen vernoemen zonder over de absoluut geweldige (en alle superlatieven) acteerprestatie van Sir Anthony Hopkins te spreken? Voor mij persoonlijk is dementie een ver-van-mijn-bed-show. Ik heb dit nog nooit van dichtbij meegemaakt en ik ben daar ook enorm blij om. Een brein dat tegen je keert, hoe vertolk je dat? Hoe begin je eraan als 83-jarige man? Volgens mij is die oscar dubbel en dik verdiend!